La llingua de Villa

Esti asturianu ayenu a la so tierra, a la so llingua y al so futuru como pueblu represéntalu meyor que naide esti puntu del que yá naide fala. Dexó col tiempu de ser un personaxe pa ser namás un puntu. D'ehí l'interés de dedica-y un Día de les Lletres, como exemplu del asturianu illetráu, como puntu de referencia del asturianu que convirtió la llucha escontra l'asturianu na so única realidá intelectual. Dalgo que nun ye más que'l reconocimientu de la so propia inutilidá: l'Asturies inútil de güei, que nun llegó a nada y que carez de bases pa llegar a dalgo, ye productu de toos ellos. De los Villa, los Cascos, los Bueno, los Areces, los Fernández, los Figaredo, los Postigo, los tantos y dalgún más qu'usaron la llingua asturiana como bandera de la so incapacidá.

Manuel Llaneza dexó de revolvese na so tumba del cementeriu civil de Mieres del Camín. Aquello que yera'l cumal de la comedia humana asturiana. Villa diz que yá nun s'alcuerda de nada. Yá naide s'alcuerda de nada. La xusticia nun s'alcuerda d'él. El so partíu nun s'alcuerda d'él. El so sindicatu nun s'alcuerda d'él. Los sos contrarios nun s'acuerden d'él. Pero toos siguen conservando'l llegáu de la so mediocridá: l'odiu enfermizu a la so propia llingua. Que nun ye más que l'odiu a ellos mesmos, a lo que representa'l reconocimientu a la inutilidá de la so vida política y, ainda peor, personal. L'Asturies que nun paga la pena. L'Asturies d'ellos. La d'anguañu.