Por razones que nun vienen a cuentu, esti llunes pasáu tuvimos que llantanos en Mallorca. A tou meter, facer maleta y echar a correr pal aeropuertu. Polo menos, hai vuelu tolos díes. Y quedaben sitios llibres. La salida a la hora. La llegada perfecta, nel tiempu previstu. Anunciaben lluvies y ventolera y nin lo uno nin lo otro.
Publicidad
El problema más complicáu yá nos surdiera pela mañana a la hora d'alcontrar hotel en Manacor. Nel centru, onde teníamos que tar, nada. Y tamos falando d'una ciudá de cincuenta mil habitantes. Pero, claro, nun ye un destín turísticu. Ye tierra de trabayu y de trabayadores. Recuerda al Mieres de va años o a barrios como Teatinos o La Calzada de tiempu atrás. Con coches aparcaos hasta nes cais más estreches. L'asfaltu, pésimu. Les aceres, males. L'ambiente, como pa nun animar a nada. Naide, parez ser, va a Manacor de vacaciones. Dalguna habitación suelta y delles otres que s'anuncien como 'Rooms'. Tolo demás, una casa d'agroturismu a seis kilómetros, un casoplón a once, un cinco estrelles con golf a cinco kilómetros, una finca con piscina a doce y, tolo demás, munchu xalé y bien d'ellos más hotelonos pelos alredores, pero fuera mano.
Hasta que, por fin, apareció la Rafa Nadal Residence. A un preciu caru, pero aceptable y a una distancia del centru de malapenes un kilómetru. Con unes instalaciones impresionantes. Pistes de tenis per tolos llaos, ximnasios, spa, piscines, restoranes, campos, aparcamientos, muséu… Con una atención perfecta por parte del personal, una cafetería tranquila onde tomar dalgo y un Roland Garros Restaurant nel que cenar bien con un vino de la tierra.
Y dame que pensar. ¿Nun tuvimos o tenemos n'Asturies nin un deportista, o cualquier otru ilustre nel campu que seya, que-y diera o-y dea por invertir na so propia tierra en dalgo tan impresionante como esto? Nun llugar, como digo, bien poco agraciáu. Con unes instalaciones magnífiques. Y, polo que pude comprobar, con una ocupación impresionante. Nel comedor falábense toles llingües. Nes pistes y más pistes de tenis nun paraba de pelotiar xente. L'ambiente yera guapu. Notábase qu'aquello movía perres. Pero, tamién se notaba que se ficiera con bon gustu. Con ganes d'apostar pola so xente y la so tierra. Pol so pueblu. Feu como pocos, d'ente lo más feo de toa Mallorca. Pero, con conciencia de que yera'l so pueblu. Y que, por eso, taba fecho ellí. Nun sé nada de tenis. Bien poco de Rafa Nadal. Pero, esti llugar, fala bien a favor de xente como él.
1 año por solo 19€
¿Ya eres suscriptor? Inicia sesión
Te puede interesar
Publicidad
Utilizamos “cookies” propias y de terceros para elaborar información estadística y mostrarle publicidad, contenidos y servicios personalizados a través del análisis de su navegación.
Si continúa navegando acepta su uso. ¿Permites el uso de tus datos privados de navegación en este sitio web?. Más información y cambio de configuración.