«Tenía la espina clavada de nun haber sío un seductor»

Autor de les esitoses noveles 'La bufanda' ya 'Incorrectos', David Artime (Candás, 1979), maestru y licenciáu en Psicopedagoxía pola Universidá d'Uviéu, acaba de publicar 'Cróniques d'un machista feminazi' (Hoja de Lata), una obra tan llamativa como'l so títulu. Dende Cantabria, onde s'afaya por razones llaborales, fálanos d'ella.

-¿Qué ye un machista feminazi?

-Nesti casu ye un tipu que tien mui pocu ésitu na seducción. Nun primer momentu, echa la culpa a les muyeres porque considera que prefieren a los tipos paradóxicamente más machistes y con actitúes más asqueroses. Y nuna segunda etapa piensa qu'en realidá les muyeres tamién son víctimes del sistema patriarcal y lo que tien de facer ye acabar con esi sistema pa follar más. Nun dexa de ser una postura mui machirula dientro un discursu favorable al feminismu.

-¿Ve abondos Franchu Medina na realidá?

-Ye un prototipu nel que se ven reflexaos una pila paisanos de la mio xeneración, tamién d'antes y después. Yo el primeru, porque, desgraciadamente, la novela tien un componente autobiográficu.

-¿Costó-y muchu dar esi pasu pa retratase?

-Nun me costó un pijo porque son complexos y espines clavaes que tenía dientro. Arrástrolo de la mio época adolescente, na que fui testigu de cómo les moces siempre diben a pol malote, el más garrulo del instituto, y los que yéramos respetuosos con elles y nun invadíamos el so espaciu personal nin soltábamos gochaes yéramos los pringaos, los que queríen d'amigos, pero non pa enrrollase. Somos munchos los paisanos qu'arrastramos complexos d'esi tipu y nun ye fácil falar d'ello, pero a mí pedíame escribilo. Ye la espina clavada de nun haber sío un seductor.

-En clave d'humor, trata un tema seriu como los nuevos roles de la masculinidá.

-Tien tonu paródicu, pero quería ponen na mesa debates que nun se tán tratando, cómo afecten los cánones patriarcales nel mundu la seducción a los paisanos que tán fuera d'ellos, que somos una montonera, y cómo eses rucaderes te pasen factura. Ta'l tópicu de que la muyer que folla muncho ye una puta y, si ye'l paisano, un seductor, pero tien la moneda contraria: la moza que nun liga muncho ye una escoyida que nun marcha con cualquiera, empara, si ye'l mozu, ye un fracasáu, un cotón. Con esi sambenitu ye jodío cargar. Y pa mi tamién ye frutu de la sociedá machista na que vivimos.

-Na novela esponse tamién a espetaperru el machismu puru y duru.

-Trato de ridiculizar eses actitúes nunos casos, n'otros simplemente de recoyelo como una realidá social, y también hai una crítica a dellos puntos del discursu feminista, de tener dientro d'él actitúes que pa mí son de postureo, xente que nunca va apoyar midíes a favor de la igualdá real, dalgo que creo pasa tamién por midíes económiques y d'igualdá social.

-¿Qué reacciones ta atopando?

-Llegáronme critiques de que'l llinguaxe ye mui directu y soez o que ye difícil de lleer pal publicu femenín, dalgo colo que nun toi d'alcuerdu. Parezme que'l conteníu paródicu ye bastante esplícitu, al pesar del alvertíu inicial que punxe pa nun ferir sensibilidaes. Sé qué dalgunes ferí.

-Anque ye distinta en tonu y temática a les sos noveles anteriores, si parez que-y presta elexir asuntos que llamen l'atención y que deben esmolece-y. ¿Ye el enfotu que lu mueve a escribir?

-L'enfotu principal ye que m'aburro y escribir motívame muncho. Sí, gústame tratar estos temes porque me preocupen y tamién porque nun tán trabayaos na ficción, son campos llibres, sobremanera n'asturianu. Creo que debería animase más xente a facelo. Ye una carencia, nun sé si pol apegu a los temes tradicionales, el canon costumista, realista, históricu. Parezme que hai que facer coses nueves, tratar temes actuales y tamién polémicos. Véolo necesario p'atrayer a xente que nun ta avezada a lleer n'asturianu, lo mesmo qu'usar una llingua reconocible nel amestao que se fala habitualmente.

-¿Tien dalgún proyectu nuevu?

-Toi nel llabor de documentación d'una novela sobre la represión en Candas ente los años 38 y 42, dalgo grave que nun se conoz y, si se cuenta, ye d'una manera sesgada. Dicía James Erroy que la meyor manera de recoyer la realidá ye la ficción y yo quiero facer una ficción documentada con eso.

• Temas
• Alitar Asturies